ZINEMA_ILEGALEKO 104. SAIOA

Pablo Gubbins Correak proposatutako La telenovela errante (Raúl Ruiz eta Valeria Sarmiento, 2017) filmaren proiekzioa.

Raúl Ruizen zinta galdu bat, zinemagile eta errealizadorearen alargun Valeria Sarmientok amaitua. Sei egunetan egina, telenobeletako aktoreekin. Txile osoa “telenobela” bat zelako ideia ezartzeko joko bat da. Errealitatea, literalki, Baudrillard-ek simulazioaz zuen ideia da. Esketxen bilduma bat da, Txilen hizkuntzak dituen azentu eta patroiekin jolasten dena. Ruizek honela dio: “Txiletarrek, batzuetan, aditzik eta subjekturik gabe hitz egiten dute eta, hala, ez dago jakiterik zertaz ari diren hizketan”. “Nire jarrera ‘atzerritar’ batena da. Saiatu nintzen erakusten nola bihurtu zaidan arrotz Txile”. [FILMAFFINITY]

“Filma telebistako folletoiari buruzkoa da. Presuntzioan oinarrituta egituratzen da: Txileko errealitatea ez da existitzen, telesail-multzo bat besterik ez da. Ikus-entzunezko lau probintzia dira, eta bandoen arteko gerra arnasten da. Arazo politiko eta ekonomikoak arratsaldeko kapituluetan banatutako fikziozko jelea batean disolbatuta daude. Txileko errealitate guztia aztertzen da telenobelaren ikuspuntutik, eta horrek iragazkiaren funtzioa betetzen du, errealitate hori bera adierazteko.” [Raúl Ruiz]

“Argi dago Txile oso herrialde irribera dela. Agian gehiegi, oso baikorra, agian gehiegi, guztiz prest edozein unetan negarrez hasteko. Hori jada ez dut kritika gisa esaten; izan ere, egokitzeko gaitasun oso osasungarria iruditzen zait, batez ere hainbeste lurrikara duen herrialde batean. [Diego Lorenziniren Cartoncito abestiaren laburpena, zeinak Raúl Ruizi egindako elkarrizketa baten grabazioak erabiltzen dituen].

Pablo Gubbins Correa artista eta arkitekto txiletarra Bilbon bizi da 2022ko urritik.